Zapraszamy na herbatę!

Five o'clock?
Nieeee, ale i tak zapraszamy na herbatę.

Dawno, dawno temu, Szarańczowa mama prowadziła w przedszkolach i nie tylko zajęcia z ceramiki.

Później Tygrysa próbowałam zaznajomić trochę z gliną, ale po pierwsze nie mieliśmy pieca, co już stawiało pytanie o celowość pracy w glinie, po drugie glina mu śmierdziała, po trzecie była dla niego za twarda...

Miałam bardzo mieszane uczucia w stosunku do gliny samoutwardzalnej,rozwiązywała w prawdzie problem pieca, ale... Nasza pierwsza przygoda skończyła się zeschnięciem niewykorzystanej całej paczki- glina była tak twarda, że ja miałam trudności z lepieniem, a co dopiero dwulatek.

Ostatnio jednak dałam się namówić na glinę polskiego producenta  Otocki. Można ją kupić w tym sklepie. Bardzo się ciesze, że spróbowałam, wszak tylko krowa nie zmienia zdania,a my z pewnością będziemy jeszcze wracać do tego produktu.

Glina jest cudownie miekka i łatwo się formuje, nie śmierdzi i nie oblepia tak rąk jak ta naturalna. Po wyjęciu z torebki mamy gotowy do użycia produkt, a po 48 godzinach mieliśmy twardy, jakby wypalony, wyrób gotowy do pomalowania i zabawy. Nie wiem jak się przechowuje bo zużyliśmy od razu całe pół kilo :)

Kontynuując nasze kuchenne zabawy przystąpiliśmy do stworzenia serwisu herbacianego.

W planach był imbryczek, 3 filiżanki i cukiernica. Zamiast cukierncy  wyszła miseczka na konfiturę. Czy jeszcze ktoś pija herbatę z konfiturą?

Robiliśmy naczynia metodą wałeczkową, czyli na podstawie przyklejaliśmy kolejne warstwy wałeczków. Zamiast przyklejać proste wałki można je jeszcze zwijac w ślimaki i przyklejać ślimaki- ale to następnym razem.

Podstawa

Robimy ścianki naczynia

Kolejne pięterko

Uszko

Muszę przyznać, że starałam się jak mogłam nie pomagać i udało mi się to, aż do momentu robienia czajnika. Tu już pomóc musiałam jednak bezwzględne minimum.A krzyków "Nie pomagaj!! Sam chcę!" nie było końca i krzyczeli równo razem


Oczywiście naczynia nie są foremne jednak duma Szarańczów z własnej zastawy jest nie do opisania :)

Gotowe :)

Serwis pomalowaliśmy- nie byle czym tylko prawdziwą emalią w postaci lakierów do paznokci.
Chłopcy często patrzą jak maluje sobie paznokcie i zawsze też chcą- to był taki prawdziwy "dzień dziecka", bo najpierw poszliśmy do Rossmana każdy mógł kupić jeden kolor i za niego sam zapłacić. A później w najbardziej wentylowanym pomieszczeniu, czyli na dworze, pomalowaliśmy nasz serwis. A, że lakier szybko zasycha to i malować trzeba było szybko.
Nie potruli się w każdym razie oparami, a warstwa "farby" jest wodoodporna i metalizująca na czym mi ogromnie zależało. Przy tym wcale nie tak łatwo przecież trafić do takiej małej buteleczki pędzelkiem więc i koordynacja wzrokowo- ruchowa skorzystała :)

Malowali uważając bardzo żeby nie rozlewać i nie brudzić- jeszcze NIGDY nie było u nas tak czysto po malowaniu :)

Później jeszcze idąc za przykładem Bajdocji zrobiliśmy torebeczki z herbatą.
Nie mogło zabraknąć srebrnych łyżeczek oraz serwetek :)

Przyjęcie gotowe!!! Zaprazamy!  Wszystko gluten free ;)

PS. Czeka nas jeszcze ozdabianie zastawy, ale niech będzie to ostatnia deska ratunku kiedy zacznie się robić deszczowo :)

Post jest zgodny z celem w podstawie programowej wych. przedszkolnego